Serbia po polsku

Kenotaf jako symboliczny grobowiec jest znany od czasów starożytnego Egiptu. Tego typu pomnik ustawiony we wsi Markovac nieopodal Belgradu wskazuje miejsce gdzie, zmarł jeden z największych serbskich rycerzy, władca ziem serbskich w jakże ciężkich czasach najazdów tureckich - despota Stefan Lazarević. Za jego panowania Belgrad stał się stolicą państwa serbskiego i osiągnął wcześniej niespotykany szybki rozwój zarówno pod względem ekonomicznym ale i kulturowym. Miasto stało się centrum handlu, rzemiosła ale też dyplomacji, gdzie były z honorami przyjmowane głowy największych potęg europejskich i organizowane niezapomniane turnieje rycerskie. Według podań Stefan Lazarević zmarł nagle19 lipca 1427 roku,  w czasie polowania w przepastnych lasach na wzgórzu Kosmaj. Prawdopodobnie przyczyną śmierci był wylew krwi do mózgu. Według legendy to wydarzenie miało miejsce dokładnie w podwórzu cerkwi, którą sam ufundował. Dzisiejsza cerkiew jest zbudowana na fundamentach tejże z 15. w

Większość doroslych mieszkańców Serbii zaczyna dzień filiżanką kawy i to najczęściej jast tzw. "kawa po turecku".  Na teren dzisiejszej Serbii kawa przybyła razem z tureckimi najeźdźcami, w pierwszej połowie 16. wieku, do Belgradu prawdopodobnie po roku 1521, kiedy to Imperium Osmańskie zawładal miastem. Aromatyczny napój szybko znalazł wielbicieli. Pierwsze kawy podawano w kafanach, czyli z turecka "domach kawy". Były to miejsca gdzie się spotykali mieszkańcy miasta i degustowali czarny napar.  Kafany najczęściej były nazywane na cześć właściciela, ale nosiły też inne nazwy, jak najstarsza do dziś działająca w Belgradzie "?" (Znak zapytania), która otwarła swoje podwoje w dawnym 1833 roku. Kafany istnieją do dania dzisiejszego i można w nich nieśpiesznie wypić kawę, bo kawę trzeba pić z uwagą i powoli.  Przygotowanie kawy: kawę przygotowujemy w tygielku -  dżezwie , czyli specjalnym naczyniu z długą rączką. Do tego naczynia

Przyjeżdżając do Serbii może warto spróbować przeżyć jeden dzień jak lokalni mieszkańcy. Ja Państwu proponuję spędzenie takiego dnia w Belgradzie. 1 . Dzień zacyznamy od małej czarnej. Pierwsza najlepiej domaća, czyli gotowana w tygielku. Następne mogą być już z ekspresu ciśnieniowego, to mniej ważne. Pierwszą celebrujemy w domu zaraz po wstaniu z łóżka lub jeszcze lepiej w swojej ulubionej kafejce, jeżeli nie macie takiej to najwyższy czas :) Ogólnie kawę się pije cały dzień, na mieście, na spotkaniach, w czasie wizyt, w pracy. Z ekspresu najpopularniejsze przedłużone espresso bez lub z mlekiem. Z tygielka zawsze bez mleka. Jeżeli ktoś jeszcze nie próbował to mogę polecić kafu sa šlagom, czyli kawę z bitą śmietaną. Pycha. 2. Potem typowe serbskie śniadanie, czyli wizyta w piekarni, których jest wiele na każdym kroku. Oczywiście kupujemy  burek , czyli zapiekankę z ciasta filo z mięsem, serem lub pustą. Są i inne rodzaje nadzienia, ale dla Serba tradycjonalisty to j

Ten niegdyś potężny klasztor wraz z innymi średniowiecznymi zabytkami z okolic Nowego Pazaru od 1979 roku jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Znajduje się na wzgórzu porośniętym pięknym lasem i majestatycznie góruje nad miastem. Klasztor został zbudowany około 1170 roku przez Wielkiego Żupana Stefana Nemanję, założyciela dynastii Nemanićów, która panowała w Serbii przez ponad dwieście lat. Architektura samej cerkwi poświęconej Św. Jerzemu łączy ze sobą wpływy bizantyjskie z zachodnimi - o tym świadczą dwie wieże przy głównym wejściu. Niegdyś wspomniane wieże były prawdopodobnie bardzo wysokie i to od nich wywodzi się popularna nazwa całego kompleksu klasztornego Đurđevi stupovi - czyli słupy/wieże Św. Jerzego. Dziś w ramach klasztoru możemy zobaczyć cerkiew, która w ramach możliwości została odnowiona po prawie trzystu latach zapuszczenia i zniszczenia. Samo miejsce jest magiczne i uduchowione, jego spokój udziela się odwiedza

O Nowym Pazarze pisałam już parę lat temu. Bardzo lubię to miasto za połączenie Orientu i kultury zachodniej. Chętnie tam wracam i zawsze odkrywam coś nowego.  z moją grupą z Belgradu Nie bez znaczenia jest też fakt, że można spędzić cały dzień na zwiedzaniu różnorodnych zabytków. Proponuję najpierw obejrzeć stare serbskie cerkwie i klasztory, bo to właśnie tu a nie w Kosowie powstało pierwsze państwo serbskie. Najpierw najstarsza cerkiew św. Piotra i Pawła z 9. wieku.  post o cerkwi Później przenosimy się do drugiej połowy 12. wieku w cerkwi Św. Jerzego I jeszcze przemieszczamy się w czasie do 13. wieku do klasztoru Sopoćani z przepięknymi freskami. A w drodze z klasztoru do centrum Novego Pazaru polecam obejrzenie ruin pierwszej stolicy serbskiego państwa datowanych na wczesny średni wiek - Stari Ras. Twierdza, a właściwie jej pozostałości, cerkiew Św. Jerzego, cerkiew Św. Apostołów Piotra i Pawła i klasztor Sopoćani od 1979 roku