Serbia po polsku

Kilkaset metrów od Belgradzkiej Twierdzy i parku Kalemegdan, na środku Dunaju znajduje się wspaniała oaza zieleni i prawdziwe zielone płuca stolicy - Wielka Wyspa Wojenna ( Veliko Ratno Ostrvo ). To tu, na około 200 hektarach objętych ochroną gniazdują liczne ptaki. Wiele z nich przylatuje tu z Europy północnej spędzać zimę i wyspa jest dla nich "ciepłymi krajami". Ornitolodzy naliczyli 200 gatunków ptaków, które można tu spotkać o różnych porach roku. Jest to duża liczba, bo cała ornitofauna Serbii liczy około 400 gatunków. Dla dużej liczby gatunków belgradzka wyspa jest miejscem odpoczynku w czasie wiosennych i jesiennych przelotów między południem a północą kontynentu, co zapewnia jej międzynarodowe znaczenie i stanowi jeszcze jedną z przyczyn objęcia jej ochroną. Wyspa jest lekko podmokła i praktycznie co roku zalewana przez rzekę, co kilkanaście lat całkowicie. W czasie takich powodzi widać tylko czubki drzew. Potem przyroda mozolnie odbudowuje wszystk

Nieopodal katedry Archaniola Michała w Belgradzie, parę kroków od deptaku księcia Michała, którym przechodzą prawie wszyscy turyści, znajduje się dwór księżnej Ljubicy. Księżna była żoną księcia Miłosza, założyciela dynastii Obrenović. Budynek zbudowany według projektu Hadži Nikole Živkovića, miał był siedzibą panującej dynastii. Jedank w związku z małą odległością od Turków okupujących twierdzę, książe Miłosz rzadko w nim bywał, ale dwór stał się rezydencją jego syna Michała. Dziś posiadłość jest częścią Muzeum Miasta Belgradu. Możemy tu podziwiać wnętrza serbskich domów 19. wieku. Zobaczymy tu pomieszczenia w stylu orientalnym jak pokój księżnej, divanhana - sala do przyjmowania gości ale też salon królowej Natalii w stylu Napoleona III, jej meble z drewna pokryte wspaniałymi tkaninami brokatowymi. Jednak oprócz ciekawej kolekcji mebli i przedmiotów codziennego użytku  możemy obejrzeć monodram, w którym występuje historyk sztuki i jednocześnie kustosz muzeum Nataša

Trzeciego września 1939 roku, parę dni po tym gdy Niemcy zaatakowały Polskę, w Belgradzie, w ciszy przed burzą, odbył się wyścig o Wielką Nagrodę Belgradu - Grand Prix. Było to największe wydarzenie sportowe w złotych czasach automobilizmu. Po wojnie tego typu zawody przekształciły się w Formułę I. fot. Muzej automobila, Belgrad Wyścig w 1939 roku zorganizowano z okazji urodzin młodego króla Piotra II Karađorđevića, a jego trasa biegła wokół parku Kalemegdan i Belgradzkiej twierdzy. Liczyła ona 3 km i obejmowała 50 okrążeń. Z powodu wybuchu wojny, wielu kierowców odwołało swój udział. Zwyciężył słynny włoski kierowca wyścigowy Tazio Nuvolari.  fot. http://official.etiquetanegra.eu/tazio-nuvolari/ Na tej samej trasie, w poprzednią sobotę, 10 września, odbył się wyścig rewialny, w którym uczestniczyły samochody-eksponaty z belgradzkiego muzeum samochodów, motocykle i oczywiście Fiće (Zastava). Sama trasa przez 77 lat niewiele się zmieniła i miasto małym nakła

Niegdyś strój ludowy, zarówno codzienny jak i odświętny, był elementem, jaki odróżniał Serbów od innych narodów mieszkających na tych terenach jak i od najeźdźców. Dlatego stroje ludowe zajmują specjalne miejsce w kulturze i tradycji serbskiego narodu. region Šumadija, fot. www.opanci.com skarpetki Do dzisiaj zachowano liczne egzemplarze tego typu odzieży, głównie z 19. i początku 20. wieku. Oryginały możemy zobaczyć w muzeach ale często na serbskiej wsi są z dumą przekazywane z pokolenia na pokolenie. Okazją do podziwiania tych wspanialych strojów są też występy  zespołów ludowych, zarówno dorosłych jak i dziecięcych. Takie zespoły pieśni i tańca są w każdym mieście, w domach kultury, przy szkołach i cieszą się popularnością. Ze względu na malowniczość są także często zapraszane na występy zagraniczne. Rytm serskiej muzyki ludowej, łatwo wpadająca w ucho melodia i właśnie efektowne stroje sprawiają, że widzowie z różnych częsci świata z przyjemnością ogląd

Serbska rakija śliwowica to narodowy napój Serbów. Uznawana jest za mającą właściwości lecznicze, zarówno przy stosowaniu wewnętrznym jak i zewnętrznym. Jak sama nazwa wskazuje jest wytwarzana ze śliwek, różnych odmian, ale najbardziej cenione są stare odmiany jak požegača czy ranka . Można też pędzić dobrą rakiję z moreli ( kajsijevača ), winogron ( loza ), gruszek Wiliamsa ( viljamovka ), pigwy ( dunjevača ). Rakija zmieszana z miodem to medovača , z dodatkiem ziół travarica , z owocami jałowca klekovača . Wiśnie i cukier dodane do rakii dają višnjevače , a z dodatkiem orzechów to orahovača . Aby otrzymać dobry trunek należy użyć owoców dobrej jakości, najlepiej nieopryskiwanych i dojrzałych. Z owoców pestkowych trzeba usunąć pestki. Tak przygotowane owoce wkłada się do czystej beczki, dolewa nieco wody, zamyka i czeka aż rozpocznie się fermentacja. Po jej zakończeniu przystępuje się do destylacji.  Na wsi każdy szanujący się gospodarz ma

Sztafeta Młodości to nazwa biegu przez całą Jugosławię organizowanego z okazji urodzin ówczesnego prezydenta Josipa Broza Tita. Mimo, że Tito urodził się 7 maja, oficjalnie swój dzień urodzin świętował 25 maja i to właśnie w tym dniu młodzi ludzie z całego kraju uroczyście przekazywali mu ręcznie wykonane pałeczki sztafetowe z ukrytymi we wnętrzu życzeniami urodzinowymi. Wszystko odbywało się na stadionie przed zgromadzonymi tysiącami widzów. Jednocześnie ten dzień był nazywany Dniem Młodości. Dziś wspaniała kolekcja, licząca około 20 tysięcy pałeczek, znajduje się w Muzeum Historii Jugosławii w Belgradzie. Większość eksponatów leży w magazynach, ale najciekawsze możemy podziwiać na wystawie stałej. Pałeczki były wykonywane ręcznie, zazwyczaj przez grupy ludzi, przedstawicieli konkretnych zawodów, studentów, szkoły, zrzeszenia rolników itd. Po wyglądzie pałeczki możemy się domyślić jaka grupa zawodowa ją wykonała. Mamy więc pałeczki z atrybutami wojskowymi typu c