Serbia po polsku

Dzisiaj chcialam przedstawić bardzo ciekawą cerkiew znajdującą się w okolicy miejscowości Žagubica. Cerkiew jest poświęcona Narodzeniu Najświętszej Marii Panny i najprawdopodobniej pochodzi z 13. wieku. I tu piszę "najprawdopodobniej", bo ani historycy ani archeolodzy nie są zgodni co do daty jej powstania. W późniejszych zapisach świątynia jest wspominana jako istniejąca w 1274 roku.  Budowla jest niedużych rozmiarów i jest przedstawicielką architektonicznego stylu Raška. Charakterystyczne budynków w tym stylu są choćażby figury gryfonów, które znajdują się nad wejściem. Nadgryzione zębem czasu ale są.  Cerkiew niewątpliwie była budowana jako reprezentacyjna budowla, prawdopodobnie po włączeniu tych regionów do państwa serbskiego i jako tak ważny obiekt była z uwagą odbudowywana po każdym zniszczeniu. A zniszczeń niestety było wiele, bo i przyroda nie oszczędzała budowli jak i najazdy wrogich wojsk zostawiały swoje piętno na tym budynku. Każda rekonstrukcja wiązała się ze zm

Rzeka Mlava ma 158 km długości i jest prawym dopływem Dunaju. Płynie przez wyjątkowo malownicze regiony Serbii. Jako rzeka Tisnica rozpoczyna swój bieg w górach Kučaj, a gdy dopływa do regionu nazwanego Homolje, wpływają do niej wody ze źródła Žagubica i dalej płyną jako Mlava. Źródło znajduje się blisko centrum miasteczka Žagubica i ma bardzo nieoczywisty wygląd. Znajduje się ono w skalnym amfiteatrze o średnicy około 25 metrów. Głębokość źródła nie jest jeszcze zbadana, Podczas ostatnich badań, w których uczastniczyli też polscy nurkowie, zbadano źródło do głębokości 72 metrów. Poniżej tego punktu istnieje system korytarzy i podwodnych jaskiń, ale do nich nurkowie nie zdołali dotrzeć z uwagi na swoje bezpieczeństwo. Woda ma temperaturę pomiędzy 3 a 11 stopni Celsiusza, tak więc nie nadaje się do kąpieli. W krystalicznie czystej wodzie można podziwiać liczne ryby, a karmienie ich chlebem stanowi dodatkową atrakcję dla dzieci. Kilkadziesiąt metrów dalej znajdują się stawy rybne, gdzie

 Dokładnie nazwa krajputaš  oznacza obiekt przy drodze. To określenie odnosi się do pomników znajdujących się poza cmentarzami. Takie pomniki spotkamy w całej Serbii, a najwięcej nich zanjduje się w zachdniej części kraju. Bardzo często są to bogato dekorowane kamienie przypominające kamienie nagrobne. Zwyczaj ustawiania takich obelisków pochodzi ze średniowiecza, ale najwięcej dzisiaj spotykanych pomników powstało w 19. wieku w czasie walk o wyzwolenie z tureckiej niewoli i na początku 20. wieku, z czasów I. wojny światowej. Pomniki zazwyczaj upamiętniają bohatersko zmarłego przodka, którego miejsce wiecznego spoczynku nie jest znane, a czasami wogóle nie posiada grobu. K rajputaši znajdują się przy drogach, aby jak najwięcej przechodzących tamtędy ludzi mogło wspomnieć zmarłego i pomodlić się za jego duszę. Pomniki są zazwyczaj bogato zdobione, zmarły jest przedstawiony w wystudiowanej pozie, a na bocznych ścianach kamiennego posągu znajdują się opisy dotyczące jego życia, powodu śmi

     Witam po przerwie. Tego lata, pomimo szalejącego wirusa, bardzo dużo się wydarzyło. Miałam bardzo ciekawe grupy, mniejsze i większe. I nawet mogę powiedzieć,że czas pandemiczny sprzyjał podróżom małym i dużym. Serbię odwiedzali prawdziwi pasjonaci zwiedzania i przede wszystkim poznawania życia innych ludzi. A to sobie bardzo cenię.   Miałam jedną szalenie miłą wizytę pana Michała, który jest moim wiernym czytelnikiem, a teraz, po osobistym zapoznaniu, mogę powiedzieć, że także bardzo ciekawym człowiekiem, który podąża za swoimi marzeniami. Pan Michał przyjechał do Belgradu na rowerze. Podróż z południa Polski zajęła mu sześć dni. Muszę nadmienić, że należy mu się za to wielki szacunek, bo nie jest profesjonalnym rowerzystą.  Mimo, że wizyta w stolicy Serbii trwała krótko, był czas i na zwiedzanie i na pljeskavicę. Tu nasza wspólna fotka   Rower został sprzedany i mam nadzieję dobrze służy nowemu właścicielowi  Pan Michał i książe Michał :) Bardzo mnie ucieszyła ta wizyta a poznani