Rezerwat Przyrody Uvac - widoki zapierające dech w piersi

        Rezerwat Uvac znajduje się w odległości 230 km od Belgradu, to kilka godzin jazdy. Jest on położony w południowo-zachodniej Serbii, niedaleko od miasteczka Nova Varoš. W centrum znajduje się kanion rzeki Uvac i doliny jej dopływów. Wody rzeki wyżłobiły głębokie koryto w skałach wapiennych i uformowały kanion z wysokimi, stromymi a jednocześnie bardzo malowniczymi zboczami. Średnia głębokość kanionu to 350 m.

Szczególnie piękne są meandry jakie tworzy rzeka, przepływając między górami.

W części doliny utworzono rezerwat przyrody by uchronić od wyginięcia sępa płowego. Te rzadkie ptaki upodobały sobie do gniazdowania właśnie ten teren. Przed objęciem ochroną sępy były gatunkiem wymierającym. W 1992 roku żyło tylko 7 par tych ptaków, a w 1994 roku zaczęto ich dokarmianie. Na miejsce wyznaczone w tym celu rocznie dostarcza się 120 ton padłych zwierząt i odpadów z rzeźni. Dzięki temu, liczba sępów płowych zwiększyła się do kilkuset. Kolonia tych ptaków jest największą na Bałkanach i jedną z większych w Europie.

Wycieczka łodzią przez meandry Uvca to niezapomniane przeżycie. Czysta woda, zakręty, piękne widoki, spokój i cisza.  Wokoło tylko ściany doliny a w górze gniazda sępa płowego. Ten wielki ptak, o rozpiętości skrzydeł do 3 m, w locie wygląda pełen mocy, dlatego powiada się, że sęp może przewidzieć burzę i inne niemiłe wydarzenia.

Oprócz sępów spotyka się tutaj ok 300 gatunków innych gatunków. W tym roku, po ponad 100 latach, pojawił się w kanionie sęp kasztanowaty (Aegypius monachus). Jest on większy od sępa płowego, rozpiętość skrzydeł dochodzi do 3 m. Ptak potrafi przebić skórę padłego zwierzęcia i zjada głównie skórę i ścięgna. Naukowcy i ornitolodzy mają nadzieję, że sępy kasztanowate będą ponownie zakładały gniazda w dolinie Uvca i w ten sposób po wielu latach nieobecności staną się elementem fauny tego terenu.

W skałach, jakie tworzą kanion znajdują się liczne jaskinie, niektóre odostępnione do zwiedzania, tak jak Jaskinia Lodowa, której przystosowanie do zwiedzania sfinansowało Ministerstwo Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej, co uwiecznia stosowna tablica. 

Po całodziennym oglądaniu nietkniętej ludzką ręką przyrody przyda się nam pokrzepienie. Polecam lokalne dania: heljdopitę (ciasto z mąki gryczanej), kozi ser, paprykę w śmietanie, konfiturę z poziomek i rakiję z dzikiej gruszki.